Neden özlem ile anıyorlar?
Hayalinizde canlandırmak istedik.
Eskiden ev hanımları tatlı yapardı, bayram ziyaretine gittiğinizde evin hanımı tatlı tabaklarını toplarken "elinize sağlık" derdik...
Aile fertleri komşuları ve akrabaları ziyarete giderdi.
Bayram yeri kurulurdu mahallelerde
Bayramlıklarla beraber yatılırdı
Seyyar salıncakcı gezerdi sokak sokak
Bayramdan günler öncesi tebrik kartı gönderilirdi.
Arife gecelerinde yatmadan önce ellere kına yakılırdı.
Şirin, güzel ve gıcırdayan kağıt şekerler vardı sokaklarda satılan.
Kapılardada güler yüzle bekleyen nineler vardı, eteğinde sarı leblebi, şeker ve şekerli leblebi verirdi.
Çocuklar da ninenin elini öper sevinçle oradan uzaklaşırdı.
Şimdiki bayramlar ise neşeli değil, çocukların gülüp oynayıp, kapı kapı dolaşarak şeker toplamaları yok artık.
Büyüklerinden bayram harçlığı koparıp, sevinç naraları atardı çocuklar.
Alınan harçlıklarla da muzurlıklar yapardı çocuklar. Mantar, maytap, torpiller patlatılır şaka yollu da olsa yakındakiler korkutulurdu.
Tabi günümüz bilgisayar çağı olunca çocuklar bayramlarda ne körebe oynuyor ne de saklambaç.
Eski bayramlarda gençler de bayram maçı yaparlardı mahallede.
Kolonyalar doldurtulurdu.
Bayram gazetesi çıkardı, başka gazete bulunmazdı.
Bayramlık almak için herkes Mahmutpaşa çarşısına koşardı.
Büyükler çocuklara şeker, para haricinde mendil de hediye ederdi.
Daha da eskilerde hacivat karagöz oynatılırmış.
Sinemada yeni çıkmış bir yeşilçam filmine gidilirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
saygıdan uzaklaşmayalım lütfen